Er is zoveel “nieuws” dat ik amper weet waar te beginnen. En wat is nieuws? Volgens de “volksvertegenwoordigers” is er veel nepnieuws. En zij bepalen wat nep is – en dat is alle nieuws dat niet wordt gepromoot door onze staatsmedia. O, wat hebben ze spijt van het internet, de plaats waar mensen dingen te horen krijgen die niet voor hun oren zijn bestemd. Profiteer er dus van zo lang het nog kan. Zo doet onze overheid graag duurzaam, de gekste dingen worden bedacht omdat het duurzaam zou zijn terwijl dat niet het geval is. Neem de irritante windmolens die more »

Lees meer

Amerika koos voor Trump, op zich niet onverwacht maar wel dat de overwinning zo groot was dat zelfs de sjoemelpraktijken bij de stemcomputers geen uitkomst boden. Blijkbaar kijkt de amerikaanse bevolking beter door de staatspropaganda heen dan wij hier. Mensen in onze omgeving vonden zonder uitzondering Trump een idioot en Clinton de beste keus. Ongelovig schudden ze nu hun hoofd, de amerikanen zijn dus net zo gek als Trump. Het is makkelijker een bevolking te misleiden dan ze te laten inzien dat ze zijn misleid. Dat Clinton thuis hoort in het gevang zullen de clinton fans nooit beseffen, niet met more »

Lees meer

Democratie is net als sinterklaas, we doen of het bestaat en iedereen speelt het spel mee om het feestje – ook al is het nep – niet te verpesten. Dinsdag mogen de mensen in de vs naar de stembus, velen zullen dit doen en denken dat ze zo een democratische  bijdrage leveren omdat hun stem meetelt. Maar Soros beheert de stemcomputers, er is een mysterieuze stembiljettenfraude zodat de stem van niet bestaande mensen ook meetelt, de verkiezingen zijn nep nep nep. De oude media in de vs weten al hoe de uitslag zal worden en hebben het scenario klaarliggen. Nederland more »

Lees meer

Na het overlijden van onze hond Sandy het afgelopen voorjaar was onze huishouding gereduceerd tot de aanwezigheid van mij en mijn man. Dat was nog nooit vertoond, toen ik mijn man leerde kennen had hij al een kat. Toen het verdriet om het verlies van Sandy een plaats begon te krijgen werd het voor mij duidelijk dat een huis zonder dieren en kinderen maar een dooie boel was. Mijn man had meer oog voor de voordelen die er natuurlijk ook zijn. Wil je weg, ga je weg. Geen geblaf als er wordt gebeld of iemand langskomt, heel prettig als je more »

Lees meer

Er is in onze omgeving niemand meer die ons vraagt hoe het met de rechtszaak staat. Begrijpelijk, het begon allemaal in 2012, het hoger beroep loopt al langer dan twee jaar. Afgelopen juni kregen we bericht dat de rechtbank in december gaat kijken wanneer ze tijd hebben voor het vervolg. De arrogantie is groot, hopen ze bij de rechtbank dat mensen er het bijltje bij neer gooien of op natuurlijk verloop? Maar ja, wie doet ze wat, een rechter wordt benoemd voor het leven waarbij het niet uitmaakt of ze partijdig, lui of incompetent zijn. Een tijd geleden vertelde ik more »

Lees meer

Tijd om – na een lange pauze – weer eens iets te delen. Langere tijd stond het me tegen, in word schreef ik wel eens wat maar vond het vervolgens niet de moeite waard om te publiceren. Want wie interesseert dat nou, mijn gedachtes, in elk geval niemand in mijn omgeving. Ik ging bij mezelf te rade, waarvoor schrijf ik en zet het op internet? Stel dat niemand het leest. Het zat me soms dwars dat de bezoekersdata alleen na een kritische blog over actualiteiten de lucht in vlogen. Stilaan kwam ik tot een nieuw inzicht “schrijf voor jezelf”. Het more »

Lees meer

De afgelopen week kwam ik op een avond de kamer in waar mijn man tv zat te kijken, hij kijkt zo nu en dan nog naar het nieuws van onze staatsomroep. Meestal ben ik dan snel weer vertrokken maar deze keer keek ik verbijsterd naar een “journalist” die verslag deed van de conventie waar Hillary als presidentskandidaat haar speech hield. De journalist was lyrisch, geweldig, geweldig, wat een vrouw, nu zou het allemaal goed komen met de wereld. Ik zal je zeggen, als ik deze vrouw zie gaan me de kriebels over de rug, maar als zelfs haar door wikileaks more »

Lees meer

Na alle zorgen en emoties over de ziekte en het afscheid van Sandy kwam de oorverdovende stilte. Mijn man moest nog een laatste nachtdienst draaien. Als ik ’s avonds in bed lig is de leegte bijna tastbaar, de hemel zij dank was ik zo moe dat ik in slaap viel. Twee maal droomde ik die nacht dat ik Sandy hoorde blaffen en zei “hoor ik nou Sandy?” omdat ik zelfs in mijn droom besefte dat Sandy niet meer bij ons was. De volgende ochtend kwamen de tranen terwijl m’n man lag te slapen na de nachtdienst. Het gemis en de more »

Lees meer

Afgelopen donderdag kwam ik ’s ochtends beneden en maakte als eerste een beetje eten voor Sandy klaar met haar medicijnen. Langzaam kwam ze aanlopen en ging naast het bakje zitten. Ze keek me aan met een trieste blik, ik moedigde haar aan om te eten en na een kwartiertje begon ze voorzichtig te eten. Misschien wel om mij tevreden te stellen, na deze inspanning ging ze liggen en ik besefte dat het afscheid naderde. De vermoeide, droevige blik in haar ogen brak m’n hart. Tussen de middag gaan we nog een klein stukje lopen, ze wil graag nog enthousiast zijn more »

Lees meer

Vandaag is een deprimerende zondag, voor mij althans. In mijn leven ben ik vaak genoeg alleen geweest zonder me eenzaam te voelen. Maar nu de kinderen zijn vertrokken en mijn man aan het werk is zit ik alleen in een veel te stil huis met een ziek hondje. Een aantal weken geleden werd ons hondje Sandy ziek, lusteloos – hoesten en geen eetlust. De dierenarts onderzocht haar en zei dat haar hartje niet meer goed pompt, daardoor was alle energie weg en zat er vocht achter de longen. Het kwam hard aan, hoewel bij haar op vrij jonge leeftijd al more »

Lees meer

Schrijven, ik heb het altijd graag gedaan, maar nu denk ik “waar moet ik het over hebben?”. Over de aanslag in Brussel? Ik weet niet wat ik er van kan zeggen, sinds 2001 vraag ik me bij aanslagen eerst af of het verhaal klopt, kan het een false flag zijn en zo ja, wat is het doel. Daarnaast vraag ik me af hoe hypocriet we kunnen zijn om te denken dat we bommen mogen gooien op Irak. Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Oekraïne, Mali, Joegoslavië, wat doen we en hebben we gedaan in deze landen, niets in vredesnaam – zoveel is more »

Lees meer

Diatomeeën aarde, daar had ik nog nooit eerder iets over gehoord. Het begon allemaal toen ons hondje jeuk kreeg. Eerst af en toe wat krabben, maar toen ze tijdens de wandeling langs iedere heg begon te raggen kregen we argwaan. Toch geen ongedierte? Van het idee krijg je al jeuk. Maar jawel, op haar buik zaten allemaal zwarte puntjes. Mijn man haastte zich naar de dierenspeciaalzaak om druppen te halen. Jammer, jammer, het is gif, maar je moet toch wat. Het hondje eerst onder de douche en daarna de druppen in de nek. Na twee weken nog een keer behandelen more »

Lees meer

Na het debacle van mijn experiment met de immunopro zou je verwachten dat de zoektocht naar verbetering was beëindigd. Zelf dacht ik destijds ook “nu is het mooi geweest” maar na een poosje kroop het bloed toch daar waar het niet kan gaan. Er zijn problemen die waarschijnlijk altijd onopgelost zullen blijven maar elk probleem is een grondig onderzoek waard. Voor wat de chemische overgevoeligheid betreft ben ik somber gestemd, maar die pijnlijke spieren daar moet toch iets aan te doen zijn? En dan bedoel ik geen chemisch pilletje van de dokter. Mijn speurtocht ging verder naar iets natuurlijks wat more »

Lees meer

Begin januari sloeg de chemische overgevoeligheid in alle hevigheid toe. Langere tijd was het behoorlijk goed gegaan en vergeet je hoe heftig het kan zijn. Het is als een zware griep die alle energie uit je weg zuigt. Vervolgens ga je op zoek naar de oorzaak, er waren natuurlijk geparfumeerde mensen op bezoek geweest, de vloek van feestjes en feestdagen. Maar er moest nog iets zijn, het wilde niet opknappen. Tijd om de schoonmaak- en verzorgingsproducten te controleren. Iemand met mcs heeft z’n vaste assortiment, daar verander je niks aan, never change a winning team. Maar producten kunnen ineens een more »

Lees meer

Een nieuw jaar, ik hoop dat het ons brengt wat we verwachten en hopen. Aan goede voornemens heb ik nooit gedaan. Belofte maakt schuld en gevoelens van schuld maken niemand gelukkig. Daarom geen beloftes waarvan ik niet weet of ik ze waar kan maken. Toch vraagt dit nieuwe jaar – dat we voor het eerst sinds 25 jaar met z’n tweeën beleven – om een andere manier van leven. Na lange tijd moederen zijn de jongens weg, een grote verandering. Mijn man is gaan werken in ploegendienst, een grote verandering. Niets is meer zoals het lange tijd is geweest. Accepteren more »

Lees meer

De donkere dagen voor kerst, mijn hemel – wat duurt het daglicht kort en de dagen daarmee des te langer. Het voelt allemaal niet goed, m’n intuïtie geeft al langere tijd een “red alert”. Een “maak dat je wegkomt” gevoel zonder weten wat er gaat gebeuren. Intuïtie kan positief uitpakken, je helpen met het maken van de juiste keuzes. Maar dit gevoel van naderend onheil is frustrerend, komt er oorlog? Als Amerika dat wenst komt die er, en de Nato volgt blindelings de bevelen van de leider, de bezetter van wie we nimmer zijn bevrijd. De valse vlaggen volgen elkaar more »

Lees meer

Het is voor kleine kinderen weer tijd om de schoen op te zetten met wat lekkers voor het paard van sinterklaas. Het kindergeloof is onvoorwaardelijk en groots, praktische zaken zoals het ontbreken van een schoorsteen zijn van geen belang want pap en mam en iedereen op school gelooft in de goedheiligman die met zijn paard over de daken galoppeert. Ook wij hebben meegedaan, je moet wel anders gaat je kind op school foute dingen roepen. Toen het zo ver was om te vertellen dat het allemaal gelogen was, dat paps en mams zelf de kadootjes in de winkel haalden en more »

Lees meer