De afgelopen zomer was bepaald niet gemakkelijk, na de uitspraak van de luie rechters gingen we een paar dagen later op de reeds lang geplande vakantie. De reis naar Normandië duurde maar liefst drie dagen met als bonus een aanrijding in Antwerpen nadat de tomtom ons deze helse stad had ingestuurd. Het was een aanrijdingkje van niks, daar niet van en na het invullen van de schadeformulieren reden we verder en probeerden Antwerpen weer uit te komen. Nadat de tomtom het had verkloot wist hij ook niet hoe we weer op de grote weg moesten komen. Uren hebben we gedwaald more »

Lees meer

Op sommige dagen word ik overvallen door de mcs blues. Blues is niet het juiste woord, een boos gevoel overheerst. Waaraan heb ik dit verdiend en waarom krijg ik niet het medeleven waar ik recht op zou moeten hebben. Iedereen met mcs zal dit ongetwijfeld herkennen. Je mag geen last hebben van de steeds zwaardere parfumwolken van je medemens. Dat is een persoonlijke keus en valt onder de privacy. Ik snap wel dat mensen zo denken, maar het maakt mij ziek en plaatst me grotendeels onder huisarrest. Wat zou ik graag net als de mensen om me heen deze allergie more »

Lees meer

We zijn alweer terug van vakantie, we hadden prachtig weer en een schitterend plekje op de camping in Normandië. Toch bracht deze vakantie niet de rust en ontstressing waarop we hadden gehoopt. De dagen voor vertrek kregen we bericht dat de rechters van het hoger beroep hadden besloten onze vordering af te wijzen. Alweer werd alles in een vloek en een zucht afgehandeld zonder noemenswaardige onderbouwing waarom. Lui zijn ze, daarmee is eigenlijk alles gezegd. Dus als je baas je ontslaat omdat hij zelf heeft geblunderd: doe geen moeite. De rechtsspraak is een lachertje en je kunt je centen beter more »

Lees meer

De afgelopen week was er het hoger beroep, na het optrekken van de kruitdampen merkten we dat er een last van onze schouders viel. Niet dat de rechtszaak als genoegdoening voelde, integendeel. Onze advocaat was niet optimistisch, zacht gezegd. De tegenpartij had op het laatste moment een andere advocaat erop gezet en de zeemeeuw schitterde door afwezigheid. De beul verving hem met een smoesje dat de zeemeeuw geen tijd had, druk druk druk met het voorbereiden van een buitenlandse reis. De volgende dag stond de auto van de zeemeeuw gewoon bij de fabriek, maar ja, wie kijkt daar van op. more »

Lees meer

De verenigde staten van amerika blijven onveranderd zichzelf,  liefhebbers van oorlog als het maar niet te dicht bij huis is. Trump is door de aanval op Syrië de afgelopen week volledig door de mand gevallen, zoals Jim Stone op z’n website meldde “all hope is lost”. Trump heeft het amerikaanse volk misleid en hoort gewoon bij de club, vandaar dat hij president mocht worden en niet is geelimineerd. Teleurstellend maar dat is politiek altijd nietwaar? Ik probeer er niet te veel bij stil te staan, niets zo frustrerend als problemen waar je geen vat op hebt, de voelbare dreiging van more »

Lees meer

De uitslag van de verkiezingen, de winnaar heeft verloren en omgekeerd, en alles blijft zoals het was, als verkiezingen echt verschil konden maken waren ze al lang verboden. Want zeg nu zelf, een paar keer hebben we ons met een raadgevend referendum uit kunnen spreken en het maakte geen enkel verschil. Wat een verschil zou kunnen maken – bindende referenda en nieuwsverspreiding door onafhankelijke onderzoeksjournalisten – zal nooit worden toegestaan. We zitten opgescheept met staatsmedia die voor ons bepalen wat nep nieuws en wat de politiek correcte waarheid is en nep referenda waarvan de uitslag er niet toe doet. We more »

Lees meer

De lucht buiten is weer een saaie grijze massa, de wind is koud maar winter wordt het niet en het voorjaar laat nog een tijd op zich wachten. Oftewel geen vlees en geen vis, geen wonder dat de griepgolf blijft hangen. We hebben ons gewapend met extra vitamine D3 om de weerstand wat op te krikken. Als zomerdag de zon schijnt maken we dit zelf aan, als je tenminste niet slaafs gaat smeren met anti-zonnebrand. Wat zou ik graag weer eens buiten koffie drinken, een beetje prutsen in de tuin. Maar de tijd om buiten te genieten is maar kort, more »

Lees meer

Accepteren wat je niet kunt veranderen, mijn voornemen in dit nieuwe jaar. Accepteren dat alleen je eigen leefruimte veilig is, tenminste zolang niets het brakke evenwicht verstoort. Hoe goed je ook denkt de touwtjes in handen te hebben, soms gaat het alsnog mis. Afgelopen december was zo’n moment. Ik had op internet een nieuwe jas gekocht omdat de oude aan vervanging toe was. Deze wollen jas had ik pas een jaar geleden gekocht, een mooie jas en praktisch omdat wol geen geuren vasthoudt. Maar een naad in het achterpand ging los en de wol werd pluiziger met de dag. De more »

Lees meer

Het jaar zit er bijna op, onwillekeurig maak ik in gedachten een beetje de balans op. Het zijn gemengde gevoelens, sommige dingen drukken zowel positief als negatief op de balans. Zo kreeg mijn man in december een vast contract bij z’n huidige werkgever. Best bijzonder dat dit gebeurt op 60 jarige leeftijd, aan de andere kant heeft het werken in ploegendienst op deze leeftijd wel zijn prijs. Mijn man is als hij thuis is altijd moe en een echte bankhanger met hazenslaapjes geworden. Dit jaar moesten we helaas afscheid nemen van onze hond Sandy, eigenlijk mis ik haar nog steeds more »

Lees meer

Er is zoveel “nieuws” dat ik amper weet waar te beginnen. En wat is nieuws? Volgens de “volksvertegenwoordigers” is er veel nepnieuws. En zij bepalen wat nep is – en dat is alle nieuws dat niet wordt gepromoot door onze staatsmedia. O, wat hebben ze spijt van het internet, de plaats waar mensen dingen te horen krijgen die niet voor hun oren zijn bestemd. Profiteer er dus van zo lang het nog kan. Zo doet onze overheid graag duurzaam, de gekste dingen worden bedacht omdat het duurzaam zou zijn terwijl dat niet het geval is. Neem de irritante windmolens die more »

Lees meer

Amerika koos voor Trump, op zich niet onverwacht maar wel dat de overwinning zo groot was dat zelfs de sjoemelpraktijken bij de stemcomputers geen uitkomst boden. Blijkbaar kijkt de amerikaanse bevolking beter door de staatspropaganda heen dan wij hier. Mensen in onze omgeving vonden zonder uitzondering Trump een idioot en Clinton de beste keus. Ongelovig schudden ze nu hun hoofd, de amerikanen zijn dus net zo gek als Trump. Het is makkelijker een bevolking te misleiden dan ze te laten inzien dat ze zijn misleid. Dat Clinton thuis hoort in het gevang zullen de clinton fans nooit beseffen, niet met more »

Lees meer

Democratie is net als sinterklaas, we doen of het bestaat en iedereen speelt het spel mee om het feestje – ook al is het nep – niet te verpesten. Dinsdag mogen de mensen in de vs naar de stembus, velen zullen dit doen en denken dat ze zo een democratische  bijdrage leveren omdat hun stem meetelt. Maar Soros beheert de stemcomputers, er is een mysterieuze stembiljettenfraude zodat de stem van niet bestaande mensen ook meetelt, de verkiezingen zijn nep nep nep. De oude media in de vs weten al hoe de uitslag zal worden en hebben het scenario klaarliggen. Nederland more »

Lees meer

Na het overlijden van onze hond Sandy het afgelopen voorjaar was onze huishouding gereduceerd tot de aanwezigheid van mij en mijn man. Dat was nog nooit vertoond, toen ik mijn man leerde kennen had hij al een kat. Toen het verdriet om het verlies van Sandy een plaats begon te krijgen werd het voor mij duidelijk dat een huis zonder dieren en kinderen maar een dooie boel was. Mijn man had meer oog voor de voordelen die er natuurlijk ook zijn. Wil je weg, ga je weg. Geen geblaf als er wordt gebeld of iemand langskomt, heel prettig als je more »

Lees meer

Er is in onze omgeving niemand meer die ons vraagt hoe het met de rechtszaak staat. Begrijpelijk, het begon allemaal in 2012, het hoger beroep loopt al langer dan twee jaar. Afgelopen juni kregen we bericht dat de rechtbank in december gaat kijken wanneer ze tijd hebben voor het vervolg. De arrogantie is groot, hopen ze bij de rechtbank dat mensen er het bijltje bij neer gooien of op natuurlijk verloop? Maar ja, wie doet ze wat, een rechter wordt benoemd voor het leven waarbij het niet uitmaakt of ze partijdig, lui of incompetent zijn. Een tijd geleden vertelde ik more »

Lees meer

Tijd om – na een lange pauze – weer eens iets te delen. Langere tijd stond het me tegen, in word schreef ik wel eens wat maar vond het vervolgens niet de moeite waard om te publiceren. Want wie interesseert dat nou, mijn gedachtes, in elk geval niemand in mijn omgeving. Ik ging bij mezelf te rade, waarvoor schrijf ik en zet het op internet? Stel dat niemand het leest. Het zat me soms dwars dat de bezoekersdata alleen na een kritische blog over actualiteiten de lucht in vlogen. Stilaan kwam ik tot een nieuw inzicht “schrijf voor jezelf”. Het more »

Lees meer

De afgelopen week kwam ik op een avond de kamer in waar mijn man tv zat te kijken, hij kijkt zo nu en dan nog naar het nieuws van onze staatsomroep. Meestal ben ik dan snel weer vertrokken maar deze keer keek ik verbijsterd naar een “journalist” die verslag deed van de conventie waar Hillary als presidentskandidaat haar speech hield. De journalist was lyrisch, geweldig, geweldig, wat een vrouw, nu zou het allemaal goed komen met de wereld. Ik zal je zeggen, als ik deze vrouw zie gaan me de kriebels over de rug, maar als zelfs haar door wikileaks more »

Lees meer

Na alle zorgen en emoties over de ziekte en het afscheid van Sandy kwam de oorverdovende stilte. Mijn man moest nog een laatste nachtdienst draaien. Als ik ’s avonds in bed lig is de leegte bijna tastbaar, de hemel zij dank was ik zo moe dat ik in slaap viel. Twee maal droomde ik die nacht dat ik Sandy hoorde blaffen en zei “hoor ik nou Sandy?” omdat ik zelfs in mijn droom besefte dat Sandy niet meer bij ons was. De volgende ochtend kwamen de tranen terwijl m’n man lag te slapen na de nachtdienst. Het gemis en de more »

Lees meer

Afgelopen donderdag kwam ik ’s ochtends beneden en maakte als eerste een beetje eten voor Sandy klaar met haar medicijnen. Langzaam kwam ze aanlopen en ging naast het bakje zitten. Ze keek me aan met een trieste blik, ik moedigde haar aan om te eten en na een kwartiertje begon ze voorzichtig te eten. Misschien wel om mij tevreden te stellen, na deze inspanning ging ze liggen en ik besefte dat het afscheid naderde. De vermoeide, droevige blik in haar ogen brak m’n hart. Tussen de middag gaan we nog een klein stukje lopen, ze wil graag nog enthousiast zijn more »

Lees meer